Dubai

Het eerste weekeind zit er op. We hebben het bijzonder luxe verblijf van de Arabische Emiraten living a live mogen aanschouwen. Wat een super ervaring. Het meest opvallende is het gevoel van veiligheid en de vriendelijkheid van de bevolking.

Op 1 moment na in de soek aan de overkant van de oude stad. Een onbekend jongedame schoot mij aan met de vraag of zij bij ons mocht aansluiten. Bij elke kraam wordt je overladen met sieraden en sjawls, je durft geen kant uit te kijken en het is super intimiderend. Ik stond met haar te overleggen en toen ik omdraaide was mijn (reis)maatje nergens meer te bekennen. Luid roepend where is my husband trok ik de aandacht van een tweede verkoper die me in een steeg naar hem toe bracht. De opmerking dat we verder mer niets zouden kopen had geen extra toevoeging nodig, er werd niet meer aangedrongen. Uit betrouwbare bronnen weet ik dat op zo'n moment mijn ogen alles zeggen. Met zijn drieën zijn we snel de markt uitgelopen met het rijke voornemen om daar geen voet meer op te zetten. De jongedame bedankte ons hartelijk.

Toegegeven het gaf even een heel angstig en naar gevoel. Gelukkig was er snel een hemels gerecht aan het water waar verkopers zonder agressieve praktijken. Aan het water, de bootjes met stinkende dieselmotoren zetten ons 100 jaar terug in de tijd. Misschien, vrijwel zeker, niet goed voor het milieu: maar wat hebben we genoten. Eenzelfde bootje heeft ons privé door de haven gevaren met uitzicht op de prachtige privé paleizen van de minister en de familie van zijn zuster. Foto's maken was niet toegestaan. Gelukkig kan er niemand belemmeren dat we prachtige plaatjes in ons hoofd opslaan.

Eerder hebben we ook aan het water genoten. Het uitzicht daar was op de fonteinen die op de maat van de muziek een adembenemend schouwspel vertoonden. Daar net van bijgekomen, begon de muziek opnieuw. Nu kregen we kleurrijke verlichting te zien die de hoogste toren van de wereld liet zien. Een pauw maar dan van licht, muziek en beton. Wie heeft dit bedacht en gecomponeerd? We kussen zijn of haar voeten en kijken elkaar dankbaar aan dat dit het begin van een veelbelovende reis mag zijn.

De vermoeidheid van de reis hebben we uitgeslapen op het strand. De extra ijsjes hebben we weg gezwommen in het zoute water. Tussentijds hebben we nog koffie gedronken terwijl de meest prachtige vissen, waaronder indrukwekkende haaien, voorbij zwommen in het aquarium. Het prachtig weekeinde hebben we met een cocktail afgesloten met uitzicht vanaf etage 33 van ons hotel. Dat wordt weer een baan extra zwemmen (grinnik).

Door diverse gesprekken met de lokale bevolking zijn we veel aan de weet gekomen over de gebruiken en historie van de stad. Deze gesprekken inspireren ons altijd heel erg. De leukste weetjes vind je niet in de beste reisgidsen en het valt ons altijd op dat veel mensen trots vertellen over hun afkomst. Een punt van herkenning, want ook wij maken graag de sier dat we uit de stad komen waar de beste kaas wordt gemaakt. Over kaas gesproken. Het meenemen werd ons ernstig afgeraden. In de volgende blog vertel ik iets meer over onze aankomst op de luchthaven van Nieuw Zeeland. Wat waren wij blij dat we de adviezen ter harte hadden genomen en geen producten in onze koffer hebben meegenomen.